Թե աչքերս փակ են,
Արթուն ա միտքս,
Մարդիկ էնքան հպարտ են՝
Չունեն կարիքս,
Հոգ տար իմ մասին,
Ոնց մարմինն իր կեսին.
Էս ա բառերիս ՎԵՐՋԻն
ընթրիքը:
Քանի մտքի սով ա,
Բառերս քեզ հաց,
Փակ բոլորի հետ,
Բայց իմ հետ թող բաց,
Ով էլ գոռում ա ու կամ էլ լռում,
հանգիստ եմ տարել ու
Կամ էլ տանում։
Խմում են կենացը մեծ ընկերության,
Երբ ներսից ամեն մեկն իրան
զգում ա լքված,
Բայց դե, թքած,
Հիմա դու պարտված
Քանդում ես ինչ նոր էր սարքած:
Վաղը դե կգա, կանեմ գործերը,
Թե չհասցնեմ, կա ու կա
Փորձելը,
Վաղը դե կգա, ու կասեմ կներես ինձ,
Գտել եմ ես բառերը, բայց
Փնտրում եմ երես ինձ:
Բայց քեզ հանում են հունից,
Ինչ կմնա քեզանից,
Փախել ես երկրից ու հողից,
Ոնց փախել ես մի օր
Հարբեցող ծնողից քո:
Ոնց քեզ մոռանամ,
Ոնց քեզ մոռանամ։
Հոգ տար իմ մասին,
Ոնց մարմինը իր կեսին
Ես արդեն էլ քեզ չեմ ճանաչում,
Ու հիմա ոչինչ չեմ պահանջում,
Էլ ոչ մի բան առաջվանը չի,
Ով ա վերջին,
Ով էլ՝առաջին:
Լավանում եմ նոր-նոր,
Դու էլ թող, որ,
Կամ էլ մոտ թող,
Կամ էլ բաց թող թող թող։
Քոնն ա էս երգը,
Որի մեջ իմ կյանքն էր,
Սիրում եմ իմ էգոն,
Բայց աչքերդ էին թանկը,
Աչքերդ էին թանկը..
Թանկը..
Իմ ուզած կինոն էիր ու խորը միտքը,
Ուր էիր, երբ ունեի ես հենց քո կարիքը,
Էսօր կորցնում եմ քեզ.
Ես հազիվ գտել եմ ինձ
