Патухаюць, цямнеюць высі
Зоркі успыхваюць над сінявой.
Да пляча майго прытуліся
Залатою сваёй галавой.
Чуеш веце і уеш вечар,
Чуеш ціха шапоча сад.
На твае худзенькія плечы,
Асыпае ноч зорапад.
Гэта я с цябой вечарую,
Туманамі цябе я чарую.
Васількоў шапатліваю моваю,
Зачароўваю, зачароўваю.
Закалыхваю я цябе.
I ад рук няўмелых ,нясмелых,
Не схаваешся ты нідзе
Поўня белая, яблыкам спелым,
На далоні твае ўпадзе
Ты шапнеш мне адчайныя словы,
Што шаптаў табе ўчора я
Вечаровая, зачарованая,
Закалыханая мая.
Гэта я с цябой вечарую,
Туманамі цябе я чарую.
Васількоў шапатліваю моваю,
Зачароўваю, зачароўваю.
Закалыхваю я цябе.
Гэта я с цябой вечарую,
Туманамі цябе я чарую.
Васількоў шапатліваю моваю,
Зачароўваю, зачароўваю.
Закалыхваю я цябе.
